«دانبر» مرد سفیدی که سعی می‌­­کند نقش یک گاو وحشی را بازی کند. یک مبارز خشن، باد در موهایش، به بازی معما نگاه می­­‌کند و می‌گوید «ذهن او از بین رفته است» اما مرد مقدس فکر می­­‌کند که چیزی را که بیگانه سعی به گفتنش دارد را درک نمی­­‌کند و در پایان لغت «گاو وحشی» را در زبان یکدیگر تغییر دادند. این لغات مکث دار اولیه لحظات بحرانی فیلم «رقصنده با گرگ‌ها» اثر کوین کاستنر هستند و فیلمی درباره مرد سفیدی که تصمیم گرفت با هندیان زندگی کند و درباره تمدن آنها را یاد بگیرد.

چنین ارتباطاتی در زندگی واقعی به ندرت رخ می­­‌دهد. فرهنگ برجسته امریکایی نزدیک‌بین، خنثی و نژادپرست است. چنین ایده‌هایی تا سالهای اخیر در جامعه ما باقی ماند. کافی است به فیلم­­‌های غربی دهه 1940 نگاهی بیاندازید که می‌توان تصور کرد تا چه حد شرایط صد سال قبل بد بوده است. این فیلم داستانی ساده دارد که به طرز اغراق ­­آمیزی گفته شده است. این فیلم محتوای احساسی و شفافیتی از یک غربی توسط «جان فورد» دارد و اختراع طرحی معمولی را کنار گذاشت، به صورت جزئی راهی که بیگانه‌ها برای شناخت یکدیگر اتخاذ کردند.

این فیلم از دیدگاه دانبر «کاستنر» دیده شده؛ ماموری در ارتش اتحادیه که وقتی پایش را قطع کردند از بیمارستان میدانی فرار می‌­­کند و تا سرحد مرگ اسب سواری می­­­­‌کند تا جایی که این عمل به خودکشی می­­‌ماند. وقتی او به طور معجزه آسایی جان سالم به در برد، خودش را آراسته کرد و محل ماموریت خودش را انتخاب کرد و ماموریت مرزی را انتخاب کرد به این دلیل که «مایلم قبل از اینکه برود آن را ببینم».

او به یک پایگاه مرزی دورافتاده در داکوتا فرستاده شد جایی که او تنها مرد سفیدپوستی بود که تا فاصله کیلومترها از انجا وجود داشت. او تنهاست اما در ابتدا احساس تنهایی نمی­­‌کرد. او وقایع روزانه را در دفترچه خاطراتش یادداشت می‌­­کند و بعد از اولین ملاقات با سرباز آمریکایی راهی را که آنها به تدریج با هم آشنا می­­‌شوند را پیدا می­­‌کند. دانبر کیفیتی را که او نیاز دارد تا این خندق نژادپرستی را ریشه‌کن کند را داراست. او قادر است مرد دیگری را در چشمانش ببیند و بیش از نگرشش درباره او، آن انسان را ببیند.

در ضمن ما بسیاری از اعضای قبیله آن سرباز را می­‌شناسیم که مهمترین آنها عبارتند از: پرنده قوی «گراهام گرین» باد در موهایش «رادنی ای گرانت» و آشپز دانای پیر، ده خرس «فلوید رِد کرو وسترمن». این افراد شخصیت محکمی دارند. این­­ها مردانی هستند که دقیقا می‌دانند چه کسانی‌اند و در نگاه اول بعد از اینکه دانبر در جنگ پشت آنها کشته شد، و دریافت که هرگز «جان دانبر» واقعی را نشناخت اما او می­­‌داند چه کسی با گرگ‌­­ها می‌­­رقصد. اکثر فیلم توسط دانبر روایت شده و گفتار او در این قسمت مرکز اصلی فیلم است.

او در­­می‌یابد که جنگ با قبیله دشمن برای اهداف سیاسی نبوده بلکه جنگ غذا و سرزمین بود و این جنگ برای آنکه از زن‌ها و بچه‌هایی که در میانه میدان جنگ بودند اتفاق ­­افتاده­­ است. حس پوچ و عبثی که او به عنوان یک سرباز اتحادیه در روز خودکشی خود احساس می­­‌کرد، با این بیان شفاف جایگزین شد: او دلیل جنگیدن خود را می‌­­داند و اینکه چرا می­­­‌خواهد خطر کند و زندگی خود را از دست ­­بدهد.

فیلم «رقصنده با گرگ‌ها» دارای نوعی از بینش و جاه‌­­طلبی است که فیلم­­‌های امروزی کمیاب است. این یک فیلم ساختاری نیست بلکه داستانی اندیشمندانه و دقیق است. این وسترن در زمان است، وقتی که گفته می­­‌شود وسترن مرده است. این فیلم تخیل و حس همدردی ما را مورد سوال قرار می‌­­دهد. این یک پیروزی شخصی برای کوین کاستنر، بازیگر جوان و باهوش فیلم «سرزمین رویاها» است؛ کسی که کارگردان فیلم بود و فرماندهی داستان و ساختار دیداری تکان ­­دهنده را نشان داد.

این فیلم با­­ اطمینان به جلو رفت و چنان خوب بود که باور نکردنی به نظر می‌رسید که این کار نخست کارگردان باشد. کاستنر و فیلمبردار او «دین سملر» به دلیل توصیف چیزها به صورت دیداری مورد احترام قرار گرفتند. بسیاری از مهم‌ترین دیدگاه‌های آنها به وسیله یک نگاه خیره،­­ تصویر نزدیک و تصویربرداری جزئی ساخته شده ­­است.

در سال 1985 قبل از اینکه کاستنر ستاره شود، نقشی برجسته در فیلمی به نام «سیلورادو» بازی کرد، زیرا می‌خواست در غرب باشد. او با ساخت یکی از بهترین فیلم‌­­های غربی است که تا حالا دیده‌ام یک بار دیگر رویایش را بدست­­ آورد. این فیلم شرایط را برای صدها نژادپرست و غربی‌­­ کوته نگر که قبل از آن رفتند تغییر­­ داد. با اجازه دادن به سرباز آمریکایی که به زبان خودش صحبت کند و با وارد شدن به دهکده آنها و مشاهده رسوم آنجا، آنها را مثل مردم می‌­­داند، نه همچون گروهی از وحشیان فریادکننده در دید تفنگداران ارتش بلکه مثل مردم می­­‌بیند.